«آنتوني جان پاتريك كني» فيلسوفي است كه نخست به عنوان كشيشي، تحت تعاليم كاتوليك رومي قرار گرفت، اما بعدها كاتوليك را زير سئوال برد. كتاب حاضر مهم‌ترين اثر اوست كه در آن عقلاني بودن اعتقاد به خدا از ديدگاه كني به بحث گذاشته مي‌شود؛ مساله‌اي كه از افلاطون تا آكويناس و سپس تا چيزم، ويتگنشتاين و پلانتيتگا تحولي شايستة تامل داشته است. كني در بخش اول كتاب با عنوان «ايمان و تعقل» به نقد آراي آلوين پلانتيتگا دربارة گزاره‌هاي پايه مي‌پردازد. او از دو بعد پلانتيتگا را مورد انتقاد قرار مي‌دهد: نخست به سبب عرضه نكردن معياري مشخص براي گزارة پايه و دوم از حيث قائل نبودن به عقلانيت عام. بخش دوم كتاب با عنوان «برهان اعتقاد و فهم» نيز اين مقالات را شامل مي‌شود: آيا الهيات طبيعي ميسر است؟؛ برهان نظم و معضل شر؛ جان هنري نيومن و توجيه ايمان؛ و آنسلم و قابليت تصور خدا.