كتاب حاضر پژوهشي است كه به زمينه‌هاي اجتماعي و ساختارهاي روايي متون تاريخ‌نگاري اسلامي پيشامدرن مي‌پردازد كه به زبان عربي نوشته شده‌اند و با بهره‌گيري از تأملات نظري جديد درباره نوشته‌هاي تاريخي در قرون وسطاي اروپا، رويكردهاي برگرفته از علوم اجتماعي و مطالعات ادبي را براي پژوهش روي دو اثر معروف وقايع‌نگاري دوره ايوبيان به هم مي‌آميزد.