در آخرين ماه‌هاي حيات فرانچسكو پتراركا ـ شاعر ايتاليايي ـ يعني 74-1373 ميلادي تقريبا تمام اهداف و آرزوهايي كه وي در دوران جواني در سر پرورانده بود، به هيچ كجا نرسيده بود. اما خود او تا آن‌جا كه ممكن بود و تا آن‌جا كه شايد در دوران جواني آرزو كرده بود، به نهايت شهرت و محبوبيت دست يافته و شاعر از اين سلاح براي تحت تاثير قرار دادن ذهن و انديشة سران و حاكمان آن استفاده مي‌كرد. سروده‌هاي او به خاطر زبان پرشاخ و برگ و فاخري كه شاعر كوشيده است در هر مصرع استفاده كند و غناي موجود در وزن و ضرباهنگ و ريتم و استعاره‌های بسيار غيرمعمولی که در قالب ابياتی بسيار معماگونه و اسرارآميز و گاه نيز غيرقابل درك آشكار مي‌گردد، آن‌چنان شهرت يافت كه از همان دورة حيات شاعر، سبك او را به «سبك پتراركي» مي‌ناميدند. در مجموعة حاضر، اشعاري از اين شاعر برجسته در قالب 365 سروده به چاپ رسيده است. برگردان كتاب از متن ايتاليايي و با بهره‌گيري از متن فرانسوي و نيز دو متن انگليسي اثر انجام گرفته است.