نظام برنامهريزي را مي‌توان به دو نوع برنامهريزي كنترلي و اختياري تقسيم كرد. برنامهريزي اختياري، در بريتانيا و تعدادي از كشورهايي كه از آن تبعيت مي‌كنند، متداول است. نظام اختياري، سازوكاري را براي حل مناقشات و تحقيق و تفحص علني فراهم ساخته و اجازه مي‌دهد معترضين، به طرح دعوي بر اساس عرف پرداخته و ابزارهايي را براي تضمين مسئوليت‌پذيري تصميم‌سازي حكومت‌هاي محلي عرضه مي‌كند. نگارنده در كتاب حاضر، به ماهيت برنامهريزي بريتانيايي، دستاوردها و ناكامي‌هاي آن و برخي مسائلي كه در حال حاضر با آن روبه‌رو مي‌باشد، پرداخته است. از جمله مباحث كتاب مي‌توان به نظام برنامهريزي و طرح‌هاي توسعه، مسكن، برنامهريزي پيراشهري، برنامهريزي بريتانيايي در بستر اروپايي، مشاركت عمومي در برنامهريزي، و چشم‌انداز آمريكايي برنامهريزي بريتانيايي اشاره كرد.