نگارنده در اين پژوهش كه درخصوص "جادوگري و تاثير آن در ادبيات"، نگاشته شده تصريح مي‌كند: "در اين كتاب، جادو نه در معناي صنفي و ويژه‌ي رايج آن بلكه در معنايي بسيار گسترده، تمامي رويدادهاي شگفت را دربر دارد. جهان جادو به گستردگي و ديرينگي جهان آدمي است و گونه‌هاي آن در هركجاي گيتي ديده مي‌شود. جادو از زندگي و فرهنگ انسان‌ها به هنر راه يافته است و در ادبيات چهره نموده است. مي‌توان گفت كه فرهنگ ادب هيچ ملتي بي‌پيوند با جادو نيست. از حماسه‌‌هاي بزرگ جهان تا داستان‌هاي عاشقانه و نمايش‌نامه‌ها همه جا جادو و جادان نقشي بسزا دارند. در افسانه‌هاي ايراني، جمشيد و فريدون را جادوگر مي‌دانسته‌اند و خواب‌گزاران و اخترشماران هماره در دربارها بوده‌اند. در دفترهاي پارسي نيز از طلسم‌ها و جادوهايي كه جادوان براي حاكمان زمان خويش ساخته‌اند، ياد شده است. اين نكات، جايگاه دانش‌هاي نهاني را در جهان به خوبي نشان مي‌دهد". بر اين اساس در بخش نخست كتاب به اين پرسش‌ها پاسخ داده شده است كه نقاشي و تنديس‌سازي و نمايش و موسيقي چه خاستگاه‌هاي جادوانه‌اي دارند؟ و در فراروان‌شناسي جايگاه جادو كجاست؟. بخش دوم كتاب به پژوهش درباره‌ي جادو از ديرگاهان و ميان اقوام بدوي و مردمان رودان، مصر، هند و چين، يونان و روم باستان، اختصاص يافته است. هم‌چنين در اين بخش، جادو در ايران باستان و دوران ماد و هخامنشي، نيز در كيش زرتشت و پيشينه‌ي جادوي مغان، جادو در ميان يهوديان، مسيحيان و اسلام و احكام و اديان درباره‌ي جادو، بررسي شده است. در بخش سوم، توانايي‌هاي جادو و طي معرفي گونه‌هاي مختلف آن، معرفي مي‌شود كه عبارت‌اند از: كيميا، سيميا، ريميا، ليميا، هيميا، جفر، رمل، اعداد و حروف، احكام نجوم، فال، رويا، قيافه‌شناسي، پيشاني‌بيني، كفي‌بيني، شانه‌بيني، ادعيه و اوراد و پيوند جادو و خرافات. بخش پاياني كتاب، ويژه‌ي كاوش در ادب فارسي و بررسي تاثير جادويي و جادوكاري‌ها در نظم و نثر پارسي است.