موضوع نوشتار حاضر، شناخت مباني هنرهاي سنّتي و بومي ايران است. اين كتاب جهت تدوين دستورها و اصول بنيادين زبان تصوير و با تكيه بر آموخته‌ها و تجربيات چندين سالة مؤلف در زمينة «آموزش مباني هنرهاي تجسّمي» تأليف شده است. در فصل اوّل كتاب با عنوان «مبادي حضور در فضاي نقوش»، توضيحاتي دربارة زبان تصوير، هنر مادّي يا معنوي، اثر مدرن و ارزش سنّت‌ها بيان شده است. فصل دوم به الفباي زبان تصوير كه شامل: نقطه، خط، سطح يا شكل، حجم، ريتم، بافت، مقياس و رنگ است، اختصاص يافته و فصل سوم توضيحاتي دربارة هنر سنّتي يا اسلامي، مفهوم طبيعت در ديدگاه هنر سنّتي و زبان هنر اسلامي است.