نويسنده در اين كتاب در رويكردي پژوهشي تلاش دارد به اين سوال پاسخ دهد كه «آيا مي‌توان با مباني فكري ديني، تجربه‌هاي علمي ناشي از مطالعه و تدريس درس‌هاي مرتبط با پديده انقلاب، راه را به سوي دستيابي به نظريه‌هاي علمي و عمومي دربارة پديده انقلاب باز كرد؟». بدين منظور ابتدا ويژگي‌هاي مشترك انقلاب‌ها، دسته بندي‌‌هاي مربوط به انواع انقلاب و تفاوت مفهوم انقلاب با مفاهيم مرتبط بررسي شده است. سپس گزيده‌اي از ديدگاه‌هاي مطرح دربارة پديده انقلاب ارائه شده كه از ميان آنها مي‌توان به ديدگاه‌هاي «ماكياولي»، «جيمز ديويس»، «تدا اسكامبول»، «سيد محمدباقرصدر» و ... اشاره كرد. در ادامه شاخص‌هاي چرايي رخداد انقلاب معرفي گرديده و در پايان با بهره گيري از تجربه‌هاي علمي ناشي از مطالعة انقلاب‌هاي معاصر، چگونگي وقوع انقلاب‌هاي فرانسه (1789 م)، روسيه(1917م) و انقلاب اسلامي ايران (1357 ش) توضيح داده شده است.