كتاب حاضر حاصل درس گفتارهاي «هانا آرنت» ـ فيلسوف قرن بيستم ـ در آوريل 1956 در دانشگاه شيكاگو است. آرنت در اين درس گفتارها متذكّر مي‌شود كه مصنوعيت مدرن به هيچ وجه شبيه صناعت جهاني پايداري نيست كه تمدّ‌ن‌هاي پيشين در متن آن به سر مي‌بردند. اشياء، اثاثيه و خود خانه‌ها به صورت اقلام مصرفي در آمده‌اند و اين در حالي است كه روندهاي خودكار توليد، ضرباهنگي شبه طبيعي پيدا كرده‌اند كه آدميان ناگزير بوده‌اند خود را با آن ميزان كنند. جاي ديگري از وضع بشر، آن‌چه را روي داده است، رشد غيرطبيعي امر طبيعي يا نوعي رهاسازي روند زندگي توصيف مي‌كند، زيرا به زعم وي، مدرن‌سازي در كار افزايش توليد، مصرف و زاد و ولد بسيار قابل و تواناست به گونه‌اي كه نوع بسيار توسعه يافته‌اي از بشر پديد آورده است كه بيش از هر زماني در گذشته، توليد و مصرف مي‌كند. ادّعاي آرنت اين است كه از وقتي اين دغدغه‌هاي اقتصادي، كانون توجّه عمومي و سياست عمومي شوند، بهايي كه پرداخته شده تخريب جهان بوده است و تمايل روزافزون انسان‌ها به مصرف. دامنة اين كتاب به سه مبحث اصل زحمت، كار و عمل محدود مي‌شود. فصل آخر كتاب به عصر مدرن اختصاص دارد.