حق برخوردار بودن از سطح زندگي مناسب، از حقوق اساسي آمده در اعلامية جهانی حقوق بشر است كه داشتن مسكن و سرپناه مناسب از اساسي‌ترين آنهاست. در بندبند منشور حقوق اسكان، اين اصل كه متاسفانه هنوز هم كم‌تر رعايت مي‌شود مورد نظر بوده كه طراحي مسكن‌ها بايد به گونه‌اي باشد كه مقياس انسان و ارزش‌ها و الگوهاي زيستي ساكنان آن در نظر گرفته شود و مبتني بر حفظ و ابقاي فضاها يا محدوده‌هاي پياده‌روي در نواحي شهري و رابطة همگون و هماهنگ معماري با محيط اطراف باشد. كتاب حاضر ترجمة فارسي منشور حقوق اسكان است، و كتابي تاريخي و پايه براي معماران، شهرسازان، طراحان، برنامه‌ريزان و ساير تصميم‌گيران در امور شهري و توسعة شهرهاست.