به طور مسلم، ظهور چشمگير مكتب فلسفي اصفهان، زماني بوده كه صفويه، اين شهر را به عنوان پايتخت برگزيدند و حكمايي چون «سيد محمد باقر استرآبادي»، معروف به «ميرداماد»، «شيخ بهاءالدين محمد عاملي» يا «شيخ بهايي»، و «سيد ابوالقاسم موسوي حسيني» يا «ميرفندرسكي»، در آن رحل اقامت افكنده و بازار مباحث فلسفي را رونق بسيار بخشيدند. در اين كتاب ابتدا به شرح احوال برخي از نامداران فلسفه در دورة صفوي و آراء و عقايد آنها پرداخته شده و سپس طرفداران هر مكتب فكري و فلسفي معرفي گرديده‌اند. در آخرين بخش كتاب به احياي مجدد فلسفه در اصفهان و ادامة اين انديشه و مكتب تاكنون، پرداخته شده است.