سالمندان، به خصوص افراد منزوي كه روابط اجتماعي محدودي دارند، روابط عاطفي كم‌تري برقرار مي‌كنند و هم‌چنين كساني كه وابستگان و افراد محبوب خود را از دست داده‌اند، از آمادگي بيش‌تري براي ابتلا به افسردگي برخوردار هستند. به طور كلي، وقايع زندگي نقش عمده‌اي در بروز افسردگي سالمندان دارد. بي‌تفاوت بودن نسبت به محيط و خود، احساس شكست، تمايل به مرگ و عدم رضايت از زندگي از علايم باليني هشدار بروز افسردگي در سالمندان است. نگارنده در كتاب حاضر، ضمن تعريف دوران سالمندي مباحثي مانند عوامل زمينه‌ساز افسردگي، انواع افسردگي سالمندي، ارتباط افسردگي با بيماري‌هاي جسمي، عوامل ايجادكنندة افسردگي ديرآغاز و تظاهرات باليني و تشخيص افسردگي سالمندي را بررسي كرده است.