بيان زباني، برترين نوع بيان و به معناي مواد نزديك‌تر و بر بيان‌كنندگان آسان‌تر است و در اصل به معناي روشن نمودن و آشكار كردن است. جامعة بشري از همان ابتدا با بيان زباني آشنا بوده است. زيرا اظهار معاني و خيالات ما في الضمير يكي از ضروريات زندگي اجتماعي او است. نگارنده در كتاب حاضر در پنج بخش به بررسي ويژگي‌هاي بلاغي بيان قرآني مي‌پردازد. بخش اول كتاب درآمدي بر تحولات زباني و گونه‌هاي بلاغي دارد. در بخش دوم نويسنده به تشريح ويژگي‌هاي بيان در قرآن پرداخته و در بخش سوم شكوه معاني در قرآن را بيان كرده است. بخش چهارم عنوان «راز بيان در قرآن» دارد و در بخش پاياني بديع در قرآن كريم مورد بررسي قرار گرفته است.