«محمدرضا شفيعي كدكني» از جمله كساني است كه همواره در كارهاي او مسالة اسلوب به چشم مي‌خورد، شخصيتي كه مجموعة كارهاي فكري او بيش از 40 سال مداوم و بي‌وقفه است. اين مورد، خود موضوعي شايان مطالعه است كه در طول 4 دهه كار فكري و پژوهشي يك پژوهشگر و انديشمند توزيع فكري وي چگونه است؟ آغاز و پايان آثار وي و نيز پايان هركار او به صورت مجزا به چه صورت بوده است؟ چه تغييراتي را تجربه كرده است؟ چه تفاوت‌هايي را نسبت به ديگران در آن حوزه به خود پذيرفته است؟ در طول زمان چه حالت‌هايي به خود گرفته است؟ و از تطورات موجود در جزء و كل آثار وي چه نتايجي مي‌توان گرفت؟ كتاب حاضر، متدلوژي آثار محمدرضا شفيعي كدكني در خلال نگاه او به انسان‌هايي از جنس تاريخ و فرهنگ، و اظهار نظر و داوري وي دربارة آنان است. برخي از اين افراد عبارت‌اند از: جرجاني؛ شريعتي؛ جبران خليل جبران؛ مرحوم فروزانفر؛ غلامحسين مصاحب؛ عباس زرياب خويي؛ و ايرج افشار.