دروة تاريخي عصر غزنوي از بعد اوضاع سياسي، اجتماعي و ادبي ايران اسلامي ـ يعني فاصلة زماني نيمة دوم سدة چهارم تا سال‌هاي آغازين نيمة دوم سدة پنجم هجري ـ يكي از دوران‌هاي سرنوشت‌ساز تاريخ سياسي ايران است. اين دوره جاودانگي زبان فارسي را فراهم نمود و پايه وحدت ايرانيان مسلمان را دوچندان استحكام بخشيد. در سدة چهارم هجري جنبش‌هاي آزادي بخش، كه از سدة دوم آغاز شده بود و با مبارزات پي‌گير و مجاهدت‌هاي مدام ايرانيان در تمامي سدة سوم ادامه يافت، منجر به احيا و تثبيت زبان فارسي گرديد. در اين كتاب ضمن بررسي وضعيت تاريخي، سياسي و اجتماعي عصر فردوسي (عصر خردگرايي) از خاندان‌هاي قديم ايراني، آداب و رسوم، مبارزات نژادي، و وضعيت ديني و مذاهب اسلامي در ايران بزرگ سخن رفته است.