«علي‌اكبر دهخدا»، در سال 1297 هـ . ق در تهران متولد شد، ده ساله بود كه پدرش از دنيا رفت اما با توجه مادر به تحصيل ادامه داد. وي پس از افتتاح مدرسۀ سياسي در آن مدرسه مشغول به تحصيل گرديد. مدتي بعد به يادگيري زبان فرانسه مشغول شد و به همراه «معاون الدولۀ غفاري» به اروپا رفت و تحصيلات خويش را تكميل كرد. مراجعت دهخدا به ايران مقارن با انقلاب مشروطيت بود و وي مطالبي انتقادي و سياسي را با روش فكاهي طي مقالاتي منتشر مي‌كرد. پس از تعطيلي مجلس شوراي ملي او را به دليل فعاليت‌هاي سياسي به همراه جمعي از آزادي‌خواهان به اروپا تبعيد كردند اما پس از خلع محمدعلي‌شاه، به مجلس شورا رفت و پس از جنگ بين‌المللي اول كارهاي سياسي را كنار گذاشت و تا پايان عمر به مطالعه، تحقيق و خدمات علمي و ادبي پرداخت و رياست تعدادي از سازمان‌ها و مدارس را برعهده گرفت. از آثار او مي‌توان: لغت‌نامه، امثال و حكم، فرهنگ فرانسه به فارسي، شرح حال «ابوريحان بيروني»، مجموعه مقالات، و ديوان دهخدا را نام برد. نگارنده در كتاب حاضر به بيان زندگي‌نامۀ اين اديب روشنفكر پرداخته و فعاليت‌هاي اجتماعي ـ سياسي، روشنفكري‌ها و كارنامۀ ادبي و فرهنگي او را بررسي كرده است.