"سقراط" در سال 470 قبل از ميلاد در آتن به دنيا آمد. پدرش سنگ‌تراش و مادرش قابله بود. او در جواني به شغل پدر مشغول بود و در اواسط عمر با "كسانتيپه" ازدواج كرد. سقراط عمر خود را وقف برانگيختن عشق به حقيقت و فضيلت و مجادله با "سوفسطاييان" كرد. او استاد افلاطون و يكي از بزرگ‌ترين فلاسفۀ جهان است. جوانان از روش بحث‌هاي فلسفي او لذت مي‌بردند و همواره گرد او جمع مي‌شدند. عاقبت سقراط در سال 399 ق. م به جرم فاسد كردن جوانان و بدعت در دين محاكمه و به مرگ محكوم شد. او با شجاعت و آرامشي خاص جام شوكران را نوشيد و به زندگي خود پايان داد. در محاكمۀ او ملاحظات سياسي پيچيده‌اي نيز دخيل بود، از سويي دوستي او با "آلكيبيادس" و "كريتياس"، كه هر دو از شاگردان وي بودند و به آتن خيانت كرده بودند، نيز در محاكمۀ وي تاثيرگذار بود. از سقراط اثري برجاي نمانده و آن‌چه از روش فلسفي او مي‌دانيم مبتني بر آثار سه تن از معاصرين وي ـ آريستو فانس، گزنوفون و افلاطون ـ است. روش سقراط بدين‌ترتيب بود كه در آن استاد مدعي است كه چيزي به متعلم نمي‌آموزد بلكه با سوالات مناسب و ادامۀ آن‌ها، متعلم را به دادن جواب‌هاي بيش از پيش صحيح وادار مي‌كند.