در اين كتاب پس از اشاره به نقش روابط در زندگي انسان‌ها و تعريفي از روابط بين‌الملل و سياست خارجي، به ديدگاه اسلام در اين خصوص اشاره شده است. بخش بعدي، نگرش قرآن به عهد و پيمان، بحث بسترسازي است كه از زاويه‌ي كلي‌نگرانه بدان پرداخته شده است. در ادامه درباره‌ي قاعده‌ي "اصالت لزوم در عقود" توضيحاتي فراهم آمده كه در بحث از اين قاعده، ابتدا به جايگاه آن در روند فقه و فقاهت و تمسك فقها به آن در موارد مختلف فقه توجه شده و سپس به دلايل اثباتي قاعده؛ اعم از قرآن، روايات و استحصاب و به ويژه بناي عقلا پرداخته شده است. بر مبناي نگرش امام راحل، پذيراترين دليل در اين خصوص بناي عقلا تشخيص داده شده است. در بحث روايات، ابتدا نحوه‌ي نقل يك حديث در مجموعه‌هاي حديثي شيعه و اهل سنت بازگو شده و پس از آن به ارزيابي سند حديث و شناسايي راويان آن و برآوردن ميزان اعتبار حديث پرداخته شده و در ادامه از طريق واژه‌شناسي به مسير فهم دلالت روايت و درك بهتر محتواي آن اشاره گرديده است، در پايان براي عرضه‌ي چند مصداق، نمونه‌هايي از پيمان‌هاي رسول خدا بيان شده است. در بخش بعدي بحث درباره‌ي قاعده‌ي "نفي سبيل" مطرح گرديده با همان نهج و سياق قاعده‌ي قبل و در ادامه نگاه اسلام به قراردادهاي بين‌المللي بررسي شده است. در بخش بعدي به ترسيم جغرافياي سياسي جهان از ديدگاه اسلام پرداخته شده است. و در بخش پاياني قاعده‌ي "نفي عسر و حرج" با همان شيوه‌ي دو قاعده پيش به بحث گذاشته شده است؛ ضمن آن كه گستره‌ي آن و نقش و تاثير بر دلايل احكام اوليه بازگو شده است.