كتاب حاضر، شامل شرح زندگاني "سن ژون پرس" (1887-1975 م)، شاعر فرانسوي ـ و نقد و تفسيري بر آثار وي است. گفتني است، سن ژون‌پرس در سال 1907 نخستين مجموعه‌ي اشعارش را با عنوان "مدايح" و با نام‌ واقعي خود انتشار داد و پس از سال‌ها سكوت، منظومه‌ي "آناباس" را در سال 1924 با نام مستعار سن ژون‌پرس منتشر ساخت. آناباس حماسه‌اي است از مهاجرت فاتحي كه هرگاه سرزمين تازه‌اي را فتح مي‌كرد، در جست‌وجوي سرزمين بكر و مردمي ناشناخته‌تر برمي‌آمد و در واقع در اين آوارگي و بي‌ثباتي تنها در جست‌وجوي خويشتن بود. اين منظومه كه با لحن سرودهاي روحاني از عالم اسرار عشق‌ها حكايت مي‌كند، سرودي درباره‌ي عالم انساني است و شادي آدمي را نشان مي‌دهد كه در ميدان پهناور مشاهدات و تجربه‌هاي زندگي به پيروزي دست مي‌يابد و باز قانع نمي‌شود. انتشار اين منظومه در محيط ادبي فرانسه تاثير فراوان برجاي گذاشت. برخي ديگر از آثارش عبارت‌اند از: باران‌ها، برف‌ها، بادها، تلخي‌ها، و علامت ساحلي. سن‌ ژون‌پرس اشعار خويش را در سطرهاي نامرتب و دراز و كوتاه مي‌نوشت، چنان كه گاه يك سطر از دو كلمه و گاه از يك بند تشكيل مي‌شد. اشعار او داراي صور ذهني زيبا و غني‌اي است و چون آثار پل والري، اضطراب‌هاي روحي را در برابر بحران‌هايي كه بر معيارها و ارزش‌هاي عالم انساني پديد آمده، نشان مي‌دهد. در ضمن تحت نفوذ سفرهاي فراوان و ادراك شاعر از سرزمين‌هاي پهناور و دوردست قرار گرفته و با آن كه از دو مكتب سمبوليسم و سوررئاليسم تاثير پذيرفته، هيچ‌گاه از تعزل زيباي شاعر دور نگشته است. اشعار سن ژون‌پرس قدرت شعر را در نمايان ساختن واقعيت آدمي و اتحاد وي با جهان نمايان مي‌سازد. براي مثال، منظومه‌ي حماسي "در باب دريا" درباره‌ي خود دريا نيست، بلكه درباره‌ي انساني است كه خود را در اختيار دريا قرار مي‌دهد و با آن به نوعي اتحاد مي‌رسد.