"ريچارد فايمن" از استادان برجسته‌ي فيزيك بوده كه در سال 1967 ـ به سبب سهمي كه در نظريه‌ي برهم‌كنش‌هاي هسته‌اي داشت، به ويژه براي اكتشافاتش مربوط به توليد انرژي در ستاره‌ها ـ برنده‌ي جايزه‌ي نوبل فيزيك شد. متن حاضر شامل مصاحبه‌ي يك شبكه‌ي تلويزيوني با اوست كه وي طي آن، با نگرش خاص به جهان و پديده‌هاي آن، انسان‌ها و روابط اجتماعي بين آن‌ها را به تصوير مي‌كشد. او در اين گفت و شنود از دوران كودكي، نوجواني، جواني و بزرگسالي خود سخن مي‌گويد. از قسمت‌هاي مهم كتاب، توصيف رابطه‌ي فايمن با پدرش در دوره‌ي كودكي، هم‌چنين رابطه‌ي فايمن با پسرش در دوره‌ي ديگر است. پدرش تاجر بوده اما نسبت به جهان و پديده‌هاي آن نگرش عالمانه داشت و اين طرز نگرش را به فايمن آموزش مي‌داده، هم‌چنين فايمن پديده‌هاي گوناگون علمي را در قالب بازي و به زبان ساده به پسرش آموزش مي‌دهد.