مجلد نخست از اين مجموعه در بخش آغازين تاريخ معماري در صد و پنجاه سال آغاز انقلاب صنعتي تا جنگ جهاني اول در 1914 را دربرمي‌گيرد و در بخش دوم، به رشد و تحول نهضت مدرن و به ويژه مرحله‌ي اول آن در سال‌هاي 1919 تا 1933 و ظهور ويليام موريس، اختصاص يافته است. گفتني است، مولف براي ارزيابي واقع‌بينانه‌ي آثاري كه شرح‌شان را در كتاب آورده با هموار كردن رنج سفر بر خود، بناها و شهرها را از نزديك مشاهده كرده و بسياري از عكس‌هاي كتاب را شخصا برداشته است. رويكرد او به معماري متكي بر متدولوژي خردگرايانه است و معماري را دستاورد نيازهاي اجتماعي ـ اقتصادي بشر مي‌شناسد كه با بهره‌جويي از دستاوردهاي فني و تاثيرپذيري از چالش‌هاي اندلوژيك شكل مي‌گيرد و خود نقش تعيين كننده‌اي در شكل‌گيري فضاي محل سكونت و محيط زيست بشر دارد. از اين رو خواننده افزون بر تعقيب مراحل گذار معماري از جايگاه كلاسيك به مدرن، با راه و روش تحقيق فرهنگي ـ تاريخي نيز آشنا مي‌شود.