كتاب حاضر دربردارنده‌ي خاطراتي از رفتار و ويژگي‌هاي دوران جواني شهيد "علي صيادشيرازي" از سالهاي 1342 تا 1356 است كه از زبان سرهنگ "هيبت‌الله اسدي" بيان شده است. در بخشي از خاطرات او مي‌خوانيم: "هيچ گاه از روانه كردن آتشبار خسته نمي‌شد و عاشق ديده‌باني بود، روزهايي كه براي نقشه‌برداري به صحرا مي‌رفتيم، روز شادي او بود. دقت وي در برداشت‌هاي نقشه‌برداري زبانزد بود. همه دوست داشتند در گروهي كه او كار مي‌كند، باشند ... رفتن به صحرا را به كار در محوطه‌ي دانشكده‌ي توپخانه، و كار در محوطه را به ماندن در كلاس درس ترجيح مي‌داد و ...".